भौतिकाचा केवढा अतिरेक झाला ;
पारखा माणूस झाला माणसाला ..
कारणाने वा विनाकारण असो, पण-
काळजीचा लाभला वर काळजाला ...
देत जाणे, रिक्त होणे या रितीने -
प्रेम करणे फक्त ठावे प्रेमळाला ..
पहिलवानाला जयाने लोळवावे ;
तोच सांभाळून घेतो निर्बलाला ..
रेष ओलांडून जाते 'ती' तरीही-
बोलते दुनिया बिचार्या रावणाला ..
फेकली छत्री स्वत:हुन तूच राणी ;
बोल का तू लावते या पावसाला ..
संयमाचे धरण झाले खूप मोठे ;
सांडवा काढू चला आता मनाला ...
पारखा माणूस झाला माणसाला ..
कारणाने वा विनाकारण असो, पण-
काळजीचा लाभला वर काळजाला ...
देत जाणे, रिक्त होणे या रितीने -
प्रेम करणे फक्त ठावे प्रेमळाला ..
पहिलवानाला जयाने लोळवावे ;
तोच सांभाळून घेतो निर्बलाला ..
रेष ओलांडून जाते 'ती' तरीही-
बोलते दुनिया बिचार्या रावणाला ..
फेकली छत्री स्वत:हुन तूच राणी ;
बोल का तू लावते या पावसाला ..
संयमाचे धरण झाले खूप मोठे ;
सांडवा काढू चला आता मनाला ...
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा